Yazar: Chucky Yorum yok 21 Eylül 2010 Salı

Umutlarımız hep vardı; olmalı da.Umutsuz nasıl yaşanır ki? Yaşam hiç bir zaman düz bir çizgi değildir. İnişleri, çıkışları, güzel ve çirkin yanlarıyla bütündür yaşam. Hep iyiden, güzelden ve doğrudan yana olmaya çalıştık Yıllar boyu izledik, tanıklık ettik. Bir çiçeği sular gibi suladık, yeşerttik, büyüttük umutlarımızı. Yüreğimizde damlattığımız umuda dair ne varsa, sevgiyle paylaştık. Zor olanı seçtiğimizi biliyoruz. Doğrusu buydu ve önemli olan zoru başarmaktı. Dişimizle tırnağımızla kazdık. Piyasa kurallarına uyarak, kirletilen, hoyratça tüketilen, hazan mevsimleri yaşatılan bu engin kültüre, karınca kararınca da olsa bir katkımız olsun diye, bir damla su verdik. "Umuda Ezgi" dedik. Dedik ki, bu yalnızlıkta, bu yabancılıkta, bu ütopyasızlıkta...bir ısrarın ateşini harlı tutmak istedik. Daha doğrusu, düşlerini yitirenlere küçük bir hatırlatmayı borç bildik kendimize. Düşleri savrulmuş insanların, hazan yapraklarına dönüşen ömürlerini kendimize yakıştırmadık. Kodromuzu daha da genişleterek, hep bir ağızdan diyoruz ki Umuda Ezgi...